Teknolojik gelişmeler sonucu ortaya çıkan makineleşmeyle yok olma noktasına gelen ahşap kaşıklar bakteri üretmiyor ve gıdaların besin değerini düşürmüyor.

Osmanlı geleneklerinin sürdürüldüğü Sakarya’nın Taraklı ilçesine bağlı Alballar ve Kemaller köylüleri, kışın geçimlerini tahta kaşık üretiminden temin ediyor. Ustaların, "kaşık odası" adı verilen, evlerinin önündeki 4-5 metrekarelik atölyelerinde yaptığı şimşir kaşıklar, "bakteri üretmeme" ve "besin değerini düşürmeme" özellikleriyle bilinçli tüketicilerden ilgi görüyor.

Kemaller'de yaklaşık 40 yıldır kaşık üreten Ziyafettin Dönmez, bu işi 15 yaşındayken dedesi ve babasından öğrendiğini; Orman işletmelerinden aldıkları gürgen, kayın ve şimşir ağaçlarını kereste haline getirip evlerinin küçük atölyelerinde kaşık ürettiklerini söyledi.  Günde ortalama 30 ila 40 kaşık yapabildiğini dile getiren Dönmez, "Günlük yaptığımız işten 20 lira kazanıyoruz. Kaşıkları her cuma köye gelen tüccarlar alıyor, Ankara, İstanbul gibi büyükşehirlere götürüyor. Bunun dışında iş yerleri de alıp kullanıyor" dedi.

Alballar köyünden ahşap ustası Mustafa Yılmaz da, kaşık yapmak ve çırak yetiştirmekten mutluluk duyduğunu ifade ederek, kaşık yapımının zor olmasından dolayı yeni neslin bu zanaata hevesli olmadığını, bir kaşığın farklı aletler kullanılarak 13 aşamadan geçtiğini bildirdi.

İsmail Yıldız ise, kaşıkçılığı Türkiye genelinde duyurmak istediklerini dile getirdi.